Syri i Kaltër - Mesopotam - Delvinë - Butrint - 3 à 5 mei 2024

Vrijdag 3 mei

Het is echt aangenaam om wakker te worden in dit rustgevend, ruim appartementje (Relax Apts Saranda) met zicht op zee, zonder gebonden te zijn aan de ‘timing’ van een guesthouse, maar gewoon alsof het bij ons thuis zou zijn… 😊.

We genieten van ons ontbijt en besluiten deze morgen op ons gemak de stad Sarandë in te wandelen (het is voor mij verdorie al een tijd geleden dat ik nog zó heb rondgepikkeld te voet!) en een bezoek te brengen aan de lokale boerenmarkt. Het thuis eten klaarmaken naar ons eigen smaak en tijd en niet te moeten op zoek gaan naar het geschiktste restaurantje (spijs naar ons goesting, niet al te duur,…) doet deugd! Weer eventjes ons eigen baas! Via de lokale markt waar we wat verse olijven, sla en aardbeien op de kop tikken belanden we in de haven, waar de vele vissersbootjes en zelfs een heus piratenschip onze aandacht trekken.

Het is er heerlijk flaneren op de dijk, langs de vele cafés en restaurantjes  en te genieten van een deugddoend zonnetje! “Wat denk je? Een lekker visje, vers gevangen uit de zee?” Waarom ook niet? Een van de vissers is  voor een vrouwtje een hele bestelling aan het klaarmaken (een tweetal kilo vissen uitzoeken én schoonmaken), wat we geduldig zitten te bekijken. Zijn ene knokkel is al wat geschaafd en bebloed, want het mes waarmee hij de meeste schubben van de vis haalt is toch wel vlijmscherp, maar hij gaat deskundig verder…
Dan is het onze beurt en bestel ik één vis (welke? ‘k zou het begot niet weten!), die de visser zorgvuldig schoonmaakt en me, goed en wel verpakt, meegeeft. Dat wordt smullen, deze middag!

Een terrasje in de schaduw vormt een zalig rustmomentje, waarna we onze weg huiswaarts vervolgen. Onderweg een leuk tafereeltje: twee mannetjes op leeftijd wisselen onder elkaar info uit (of misschien iets anders?) met hun smartphone… tja, ook voor de oudere mensen hier is de huidige technologie misschien ook niet altijd even evident 😉…

Terwijl ik op het terras in de zon geniet van mijn boek, maakt mijn keppe de vis klaar, lekker bereid en met rozemarijn gekruid, wat Griekse pasta erbij en wat frisse groentjes… én het smaakt letterlijk ‘levendevérs’!

Zaterdag 4 mei

Een dag, gevuld met merkwaardigheden, rariteiten, natuurfenomenen en typisch Albanese zaken. We trekken vandaag naar Syri i Kaltër om er naar het natuurfenomeen “The Blue Eye” te gaan kijken. Hier stuwt, in een ruime plas van de plaatselijke rivier, een bron van 50 meter diep elke seconde een zestal kubieke meter water omhoog, waardoor het precies lijkt of er een turkoois blauwgroene kolk ontstaat in de enorm heldere rivier. Dit fenomeen trekt een stroom van toeristen aan, met als gevolg: betalende parking, ingangsprijs, een treintje dat mensen over het 1500 meter lange pad heen en terug voert, er zijn zelfs elektrische steps en brommertjes te huur! Het blijkt inderdaad een merkwaardig natuurfenomeen te zijn, maar om het nu zó uit te baten (of uit te buiten?). Mooi om eens te zien, maar blij ook dat we er weer weg kunnen, uit al die drukte!

Onderweg halte in Mesopotam, een klein dorpje dat o.a. een oude abdij herbergt, dat tot een ruïne is vervallen, maar waar het kleine kerkje nog overeind staat en wat is gerestaureerd. De plaatselijke conciërge kent vijf woorden Engels, maar doet, enthousiast gesticulerend, met handen en voeten uiteen wat er zoal te zien is, en voert je rond het gebouwtje heen om je die zaken dan ook daadwerkelijk aan te wijzen. Geestig om de man bezig te zien, én te horen!

Nabij de oude abdij ligt ook een begraafplaats, die er toch weer een beetje anders uitziet dan bij ons. De foto's op de grafzerken geven soms een weergave van curieuze figuren, mooie karakterkoppen ook... sereen én mooi!

In het centrum van het dorp staat ook een kleine Orthodoxe kerk, waar we mooie iconische taferelen terugvinden. Het is de eerste maal dat we op onze reizen een dergelijke kerk te zien krijgen, en we nemen er dan ook onze tijd voor. De kerk wordt ‘bewaakt’ door een enorme nachtvlinder van wel 15 cm groot, denk ik. Ik heb er ook een filmpje van gemaakt. (Die kan je bekijken onder “Video’s”).

In plaats van de kustroute nemen we de binnenweg, via Delvinë, waar zich de oude Moskee van Rusan in het midden van het dorp bevindt, en er precies niet helemaal thuishoort, maar hij staat er nog altijd!

In het dorp zelf worden we aangesproken door een oud vrouwtje dat een plastic flesje water vult aan een plaatselijke bron. Ze vraagt ons als we geen flesje bij hebben om te vullen, want het is lekker water! Ze wil ook graag weten waar we slapen en waar we vandaan komen. Allemaal in ’t Albanees… en toch begrijpen we elkaar (allez, dat denken we toch). Wel grappig hoe ongegeneerd ze ons aanspreekt en direct ‘hele reken vertelt’!

Op weg terug naar huis komen we nog een ultramoderne moskee tegen, die toch wel een héél groot contrast vormt met de vorige!

Met nog wat mondvoorraad uit de supermarkt sluiten we onze dag af, zoals ze dan zeggen: “moe, maar voldaan”! Wat we wél weten is dat we onze voeten, kuiten, knieën en beenspieren behoorlijk op de proef stellen hier. We hebben niet elke dag onze stappenteller opgezet, maar zijn er toch zeker van dat we een gemiddelde van 10 à 15000 stappen halen… Dat kan tellen!

Zondag 5 mei

We slapen uit, ik ga op zoek naar een bakker om vers brood, maar blijkbaar zijn de bakkers op zondagmorgen dicht… tjutedju… óf ik heb ze niet gevonden (kan ook). Enfin een vers broodje van de supermarkt dan maar… ’t is wel wat anders dan een pistoleetje, maar goed…

Na het ontbijt vertrekken we richting Nationaal Park Butrint, met een archeologische site binnen een mooi natuurpark: een van de meest bezochte toeristische trekpleisters, op een halfuurtje rijden van Sarandë. Blijkbaar zijn we toch wat aan de late kant, want we vinden er geen enkel parkeerplaatsje meer vrij :-( en het is er een wirwar van auto’s en bussen die op zoek zijn om tóch maar een plaatsje te vinden, of toch tenminste hun passagiers te kunnen droppen. Wij besluiten terug te keren naar een parkeerplaats op anderhalve kilometer van daar en de weg terug te voet af te leggen: een goeie oplossing!

De archeologische site is een bezoek zeker waard! Je krijgt er een plannetje bij de aanvang van je ‘trektocht’ en de bewegwijzering is er prima. Véél staat er niet meer overeind, maar het geeft wel een goed beeld van wat het geweest is. Grieken, Romeinen en Middeleeuwers... allemaal hebben ze hier hun stempel achtergelaten! De Venetiaanse toren, het amfitheater, de agora zijn redelijk goed bewaard. Ook het baptisterium is oké, maar spijtig genoeg is de vrij goed bewaarde mozaïekvloer ervan niet te bezichtigen; door de dreiging van wateroverlast, wordt de vloer constant bewaard onder plastic en grint en enkel om de zóveel jaar eens opengesteld voor het publiek. Van de grote Basilica staat nog het meest overeind. Al met al een mooi domein om eens in rond te kuieren en leuke plaatjes te schieten. 

Voor we vertrekken uit Butrint, zien we 't zitten om ter plaatse toch ook de innerlijke mens wat te bevredigen! Mosselen met frietjes... heerlijk! En voor de prijs moet ge 't zéker niet laten!

Na Butrint keren we terug naar Sarandë, waar de verse-viswinkel nog open is. Ik koop er een achttal verse scampi's en, na een aangenaam praatje met de uitbater, krijg ik er gratis nog een halve kilo mossels bij! Hij vroeg me of we in Butrint ook de mosselbanken gezien hadden die ze daar hebben aangelegd, en toen ik dat beaamde, zei hij dat déze mosselen ook effectief daar werden geplukt diezelfde morgen! Verse mosselen, yes!

Even kijken op onze stappenteller... tja, geen wonder dat "'t schaap de preut' af is" :-)

En morgen steken we de Albanese grens over, richting Korfu... voor een ééndagsbezoek!