Je weet wel... van die kogel en die kerk...?

Ja, als ik mijn laatste verhaal op deze blog lees, dan wenste ik iedereen een goede gezondheid toe, in het idee dat jullie allemaal gespaard zouden blijven door de H. Corona. Als ik dan bedenk wat me qua gezondheid is te beurt gevallen… amai! Da coronaviruske had er gene lap aan! Maar goed, ’t is gedraaid en gekeerd lijk of dat ze zeggen, dus…

Eindelijk is het dan zover! Ik merk in een van mijn vorige verhalen dat we zelfs dachten in 2021 nog naar Suriname te kunnen vertrekken, maar ’t was dus een lelijke misse! Maar nu is de kogel eindelijk toch door de spreekwoordelijke kerk!

Onze heenvlucht is geboekt voor 28 maart a.s. En, spijtig genoeg, enkele weken later ook onze terugvlucht, aangezien er hier nog wat gewerkt moet worden ook 😊, en we het ons dus niet kunnen permitteren om rond de evenaar te blijven hangen.

Grapje! Want eigenlijk moeten we ook toegeven: hoe graag we ook op reis vertrekken… het doet altijd deugd om te mogen terugkeren naar ons Belgiekske, ons Vlaanderland, ons Sprookjesbos, ons veredeld tuinhuis, ons gebuurs en ons kiekens!

Dit keer vertrekken we nu toch vanuit Brussels Aiport, en niet vanuit Schiphol… zodat we vermoeden dat we niemand anders zullen moeten lastig vallen om ons te voeren of te komen ophalen, dankzij het bestaan van de NMBS.

Een appartementje in Paramaribo bleek niet zo makkelijk te vinden te zijn. Allez, toch niet voor een redelijke prijs, maar uiteindelijk hebben we toch ons goesting gevonden. Nu maar hopen dat ’t allemaal een beetje is zoals op de website voorspeld. Maar goed, dat maakt nu eenmaal ook deel uit van ’t avontuur. En de reviews lijken meer dan oké te zijn, dus…

Intussen kregen we zelfs onze huiseigenaar aan de lijn: een joviale, vlotte Surinaamse man, die ons hartelijk welkom heette en zei dat ie alles zou doen om ons verblijf zo aangenaam mogelijk te maken, en alle nuttige info zal verschaffen. Voor een spotprijsje zal hij zijn twee Hollandse fietsen helemaal op en top in orde brengen (Surinamers zijn nu eenmaal geen fervente fietsers - je zou denken dat ze wat mee hebben van de Nederlanders, maar niet dus) en ons ter beschikking stellen voor de volle tijd van onze vakantie ginder! Zalig!

Dit houdt dus ook in dat we ons verblijf in de vroeger geboekte B&B en het betaalde voorschot op onzen buik mogen schrijven, maar goed… we paaien ons met het idee dat die mensen ginder er toch een béétje mee geholpen zijn, zelfs al is hun B&B failliet, met dank aan da fameuze virus ☹…

De organisatoren van onze geplande jungletocht hebben de coronatijd blijkbaar wél overleefd, en met hen gaan we in zee voor een nieuwe tocht van een dag of drie waar we onze zinnen hebben op gezet… We zijn benieuwd wat het worden zal. Een vijfdaagse tocht zien we niet meer zitten; daartoe is mijne fysiek iets aan de mindere kant geworden. Je weet wel… de leeftijd… én de Cancy Cocktails die mijn lijf toch behoorlijk hebben geattaqueerd. Maar goed, jullie kennen me… ik kijk naar wat we wél nog kunnen, niet naar hetgeen niet meer zo goed lukt, dus…

Paramaribo, waar we gelogeerd zitten is ook luizeplat (in ’t Hollands: zo plat als een dubbeltje > die zegswijze dateert ook al van lang geleden blijkbaar, alleszins van vóór den euro!); dat betekent dus dat fietsen met een gewone fiets (we zijn nu eenmaal elektrisch gewend) toch makkelijk wordt. Het enigste waar we moeten op letten is dat we ons bolleke goed beschermen, met een petje of een hoedje, want de zon staat daar pal boven onze kop… tja, de evenaar, hé!

Onze lectuur over Suriname ligt intussen weer binnen handbereik op de salontafel, zodat wát we er allemaal gaan doen stilletjes aan vorm begint te krijgen. Méér wil ik daarover nog niet kwijt, ge moet het maar volgen op deze reisblog, hihi! Maar wat ik wel nog wil meegeven is dat we er sowieso een RUSTIGE vakantie gaan van maken! We gaan niet hollen van hot naar her om álles gezien te hebben, maar kiezen ervoor om een aantal zaken uit te kiezen en voor de rest te genieten van alles wat op ons af komt: de Surinamers zelf, het lekker eten (dat we meestal zélf gaan klaarmaken met plaatselijke ingrediënten), af en toe ook wel eens een restaurantje, de natuur, de rijst- en koffieplantages, enz… we zien wel wat ons pad kruist, of wat voor ons deur passeert 😊.

Voilà zie, den eerste ‘post’ zit er op! Als je goesting hebt om te reageren, dan doe je maar; ’t zal, hoe dan ook  deugd doen wat reactie te krijgen van het thuisfront! Waarvoor… gran tangie (Surinaams voor: grote dank!)

Bosies en brazas! (Surinaams voor: kusjes en knuffels 😊!) Jawel, dank zij Carla Sanches (een Surinaamse ex-collega uit het ziekenhuis) leerden we al een paar woordjes Surinaams. Niet dat we dat zó veel zullen nodig hebben, aangezien ze daar zowel Nederlands als Engels praten, maar… ’t is altijd leuk om iets plaatselijks te kunnen uitkramen!

Tot binnenkort!