"Chapeau" voor Chapeau! - zondag 2, maandag 3 april 2023

Zopas kregen we (zondags)bezoek in ons appartementje van Chapeau Siesa, organisator van en gids bij jungletochten naar de Boven-Suriname, meer bepaald het Jungle Resort Pingpe. We hadden in 2020 al besloten met hem in zee/jungle te gaan, maar ja, toen stak de H. Corona daar een stokje voor! “De rosse !!!”

Jungle Resort Pingpe is een heel kleinschalige onderneming, waar Chapeau o.a. als gids fungeert, en telkens voor heel kleine groepjes (2, 3 tot 5, 6 mensen). Het dorpje Pempe, waar hij destijds geboren is ligt in het Amazonewoud.

Op de vraag van Hilde of zijn dorpsbewoners dat eigenlijk wel leuk vinden dat toeristen daar op bezoek komen, begint Chapeau te vertellen: “Jullie zijn gewoon aan het leven in een grote, drukke gemeenschap, en dan vinden jullie ’t niet zo fijn dat ‘Jan en alleman’ in je tuin komt kijken. Maar wij leven in een kleine, heel rustige gemeenschap, en dan redeneer je precies omgekeerd: je bent blij en fier als iemand naar je eigen wereldje komt kijken en er voor eventjes van wil mee genieten!

In 2006 kende Suriname een heel grote regenval, waardoor de rivieren op korte tijd enorm uit hun oevers waren getreden. Ik werkte toen bij een agentschap dat jungletochten organiseerde, en op een bepaald ogenblik was ik in de jungle met een groep Nederlandse toeristen toen we door deze hevige regenval werden overvallen. We besloten terug te keren, maar dit was in deze omstandigheden niet zo evident. Na een drietal uren varen wilden we toch echt een pauze inlassen, waardoor we op zoek gingen naar een plaats om eventjes tot rust te komen. Daarna moesten we nóg een aantal uren verder varen, dus de nood aan een pauze was erg hoog.

Mijn dorpje Pempe was dichtbij en ik besloot daarheen te varen. We werden er hartelijk onthaald door mijn familie en vrienden… het was de eerste maal in hun bestaan dat zij een groep ‘witte mensen’ te gast kregen. Dit blitzbezoek viel echter zó goed in de smaak bij mijn dorpsgenoten, dat zij me aanraadden: “Chapeau, je moet dit méér doen!” Een jong koppel Nederlanders, die mee waren op de boot, beloofde me hieraan mee te helpen en het volgende jaar daarvoor terug te komen. En ze hielden woord! Het volgende jaar begonnen we, samen met hen, en nog een paar vrienden van me, het resort beetje bij beetje uit te bouwen. Uiteindelijk, lang verhaal kort, hebben we nu een zestal hutjes staan, precies piepkleine chaletjes,  die van het nodige basiscomfort zijn voorzien: bedden met klamboe, eigen douche en toilet, generatoren die het resort van de nodige elektriciteit voorzien: net voldoende om de diepvriezers en de frigo’s te laten functioneren. De dorpsbewoners verlenen met plezier hun medewerking en leren de ‘witte mensen’ hun cultuur kennen, hun levenswijze, enz… Ze voorzien het resort ook van de nodige groenten en fruit voor de bezoekers, maken er allerlei spulletjes die ze dan verkopen als souvenirs, en zorgen af en toe voor wat extra entertainment, met muziek en dans.”

Chapeau is een heel aangename verteller; we hingen aan zijn lippen! Vooral het kleinschalige van het hele project spreekt ons aan, en we kijken er dan ook echt naar uit dit te mogen mee beleven. Als wij gaan dan zullen we gezelschap hebben van een koppel uit Aruba met twee kinderen van 3 en 9 jaar, en dat is ’t! De vijfdaagse zal vooral rustig verlopen, af en toe eens een junglewandeling van een paar uur, in de voormiddag (als ’t niet zo heet is), chillen in de hangmat, een natuurlijke massage door te zwemmen of te zitten in de stroomversnelling, een wandeling doorheen het dorpje, een kleine bergtocht naar de Ananasberg, een molshoop van 100m hoog, en… de heen- en terugtocht naar het resort in een korjaal, een klein motorbootje van en naar Atjoni, dé uitvalsbasis voor tochten in het Amazonewoud. Een zalig vooruitzicht!

Maandag 3 april zijn we wat vroeger uit de veren dan de vorige dagen, want we willen graag een en ander van ‘merkwaardige gebouwen’ gaan bezoeken in het centrum van Paramaribo. En dat levert toch heel wat op:

• de Arya Dewaker Hindu Temple, die de visie weerspiegelt van de Arya Samaj, een hindoeïstische hervormingsbeweging die een meer gelijkwaardige kijk op het kastenstelsel voorstond en godenbeelden afwees. In plaats daarvan is de tempel bedekt met tientallen spreuken, mantra's en ethische oproepen.

• De Shree Vishnu Mandir, een kleinere Hindoetempel, dichtbij gelegen.

• De Ahmadiyya Anjuman Isha’at Islam moskee, de hoofdzetel van de Lahore Ahmadiyya Beweging in Suriname. Hij dateert van 1984 en staat op de plaats waar in 1932 al een moskee in traditionele Surinaamse houtbouw werd gerealiseerd. Deze moskee is eigendom van de Surinaamse Islamitische Vereniging (SIV), die de Ahmadiyya-stroming volgt, en staat zij aan zij met de Synagoge Neve Shalom van de Surinaams joodse gemeente. Deze synagoge dateert uit 1842.

• De houten Kathedrale basiliek van Sint Petrus en Paulus, één van de grootste houten kerken in Zuid-Amerika… een schitterende constructie!

Enkel in de Shree Vishnu Mandir konden we binnen, dankzij een lief dametje dat ons toegang verschafte. De moskee was overdag gesloten vanwege de Ramadan en de synagoge zat potdicht.

De basiliek was wél open. Een vriendelijke bewaker heette ons welkom aan de ingang, en vroeg mij om mijn hoedje en Hilde om haar zonnebril af te zetten, waarop Hilde meteen repliceerde: “Maar dan zie ik niks!”. De bewaker, ietwat geschrokken, zei meteen, geruststellend: “Als jij niet ziet zonder bril, oké dan! " en net daarna: "Maar niet boos worden, hé!” “Neenee, ik ben niet boos, hoor!” “Anders als jij boos wordt, dan moet jij bij mij blijven en jouw man mag alléén binnen… hihi… is grapje, hé, mevrouw!”  En dan moet je zo’n conversatie horen met dat grappige Surinaamse accent…

Bij de Hindu-tempel maakten we ook een praatje met de bewaker van dienst, die ons een en ander vertelde over de tempel. En wij vertelden hem dat we een kleindochter hadden die Arya heette (op dezelfde wijze geschreven als de tempelnaam. Hij: “waar verblijven jullie in Suriname?” Wij: “in Noord Paramaribo.” Hij: “zo ver…?” Hilde: “ja, maar valt nog mee, is ongeveer een klein uur fietsen.” Hij flapt er meteen lachend uit: “Ah! Dáárom is jouw gezicht zo rood!... meneer is niet zo rood, jij wel!”  We konden er hartelijk om lachen natuurlijk, maar ja, dan kan je  niet anders dan toegeven dat die warme temperaturen niet altijd even goed meevallen, maar… je hoort ons niet klagen! 'k Moest hem nog ne keer lachend gevraagd hebben: "En wat word jij als bruine man dan... zwart....?" Ik denk dat ie in een nog luidere lach zou zijn geschoten!

Een korte wandeling doorheen het centrum bracht ons aan De Waterkant bij ’t Vat, een leuk eethuis/bar/restaurant, waar we rond de middag lekker hadden gegeten: groene salade voor mijn keppe, tonijnsalade voor mij, met een mooi assortiment groentjes… lekker! Nu waren we toe aan een lange rustpauze, omdat we eigenlijk geen zin hadden om in de blakende zon huiswaarts te fietsen, maar liever na 16:00. Een fris Parbo biertje, een glaasje witte wijn, een fles mineraal water, en… “wat denk je? Een ijsje?” “Gôh, voor mij liever een mango-smoothie.” De kelner, een jonge gast met een Indische look, begrijpt beter Engels dan Nederlands, dus ja… “One mango-smoothie”, “Yes”, “and one ice-cream with three scones” Ik dacht: een ijsje met drie bolletjes… leuk! Hij kijkt me aan en vraagt: “Vanilla ice…?” Ik denk: "Ha, ik kan kiezen... leuk! ’t Mag een beetje van soorten zijn", dus… “You have different flavours?” en dan zegt ie doodleuk: “No, only vanilla ice!” Hij merkt waarschijnlijk mijn teleurgesteld gezicht en voegt er dan vlug aan toe, met een stralende glimlach: “But I will add some chocolate sauce, if you like.” Doe maar vent, ’t is allemaal om ’t even! Grappig… toch?

En zo fietsen we, een pittig windje op kop, bij een iets mildere temperatuur van zo’n 28°C terug naar huis, waar een koude douche ons ENORM veel deugd zal doen! Een relax avondje tegemoet, en morgen een rustige dag… Onderweg nog eventjes gestopt aan "Choi's", een hele grote Chinese supermarkt, lijkt wel splinternieuw... heel ruim, een heel groot assortiment, tot stokbrood, brie, en heel wat soorten wijn en sterke drank, verse groenten en fruit (van alles en nog wat!), tot nu toe nergens anders gezien. Misschien een ietsje duurder dan de kleinere supermarkten (die trouwens ook in handen van de Chinezen zijn), maar qua assortiment top! En alles gepresenteerd op zijn Chinees: allemaal mooi in 't gelid! (Als je ergens een flesje of blik weghaalt komt er achter jouw gat iemand om dat ontstane gat op te vullen en weer een flesje van de rij erachter te halen, en weer vooraan te zetten... mooi met 't merk en etiketje naar vóór. @buurvrouw Nathalie: da's nog wat anders dan in den Aldi, hé! ;-)...