Van wéér een lekke band, over verse scampi's tot plannen maken - 1-2 april 2023

Vandaag, 1 april, besluiten we het rustig aan te doen. Gewoon op ’t gemakske naar de Centrale Markt in Paramaribo om eens letterlijk en figuurlijk de plaatselijke sfeer op te snuiven. Alles goed en wel tot we weer een lekke band hadden bij een van onze fietsen.

We hadden geen zin om opnieuw onze huisbaas lastig te vallen, (en aangezien ik genen haze ben in fietsherstellingen) zochten we zélf een andere oplossing: te voet op zoek naar iemand die onze fiets kon herstellen. Niet evident, maar tóch gevonden... bij (ja, hoe zou ik het noemen?) een soort liefdadigheidsinstelling... hm, neen... dat is een te groot woord... 't Leek eerder een beetje op een beluikje waar een aantal psychiatrische patiënten, mensen met een beperking, junkies en/of armoezaaiers een klein optrekje (zeg maar: kamertje... of hangmat) hadden, waar ze konden verblijven. En misschien af en toe eens bezoek kregen van een maatschappelijker werker (met de fiets). Allez ja, op zoiets léék het toch!

Alleszins niet direct dé fietsherstelplaats die je voor ogen hebt! Maar ja, ze hadden me gezegd: een groot huis met blauw en wit... en dat wás een domein in blauw en wit geschilderd (ooit... lang geleden...). Én dat ventje met z'n kromme benen bevestigde me ten stelligste dat hij de fiets kon herstellen! Dus, wat doe je dan? Je geeft je vertrouwen aan hetgeen men je wijs maakt... de kracht van het positief denken!

Eerst ben ik, samen met hem, de juiste binnenband gaan zoeken (straat in, straat uit, doorheen Paramaribo, op zoek naar de juiste supermarkt om uiteindelijk toch te landen bij een -échte- fietsenmaker, waar we een nieuwe band konden kopen), dan weer terug (Hilde was intussen al in alle staten, doodongerust, maar dus ook héél blij toen ik weer opdaagde) , en dan: “Hoe gaan we dat hier arrangeren?”… ’t Was ’t achterwiel, dus iets minder voor de hand liggend dan een voorwiel… Gelukkig kreeg dat ventje toch wat hulp van een andere resident (niet direct het grootste licht, maar toch goed genoeg om af en toe eens een dopsleutel vast te houden). Ik hoopte in elk geval dat de fiets er wer min of meer zou uitzien zoals voorheen, en dat het wiel zou draaien zoals 't hoorde). Maar ’t is uiteindelijk toch gelukt (na ongeveer anderhalf uur)! We gaven de goeie man 200 SRD (zo'n 6 euro). Als je dan weet dat zijn inkomen zo ongeveer 600 SRD per maand bedraagt, tja, dan menen we toch hem een mooie fooi te hebben bezorgd. Hoe of wat dan ook, we konden weer op pad!

De Centrale Markt is druk en redelijk overweldigend, niet alleen door zijn omvang, maar ook door het assortiment van goederen dat er wordt verkocht. Het leek ons nu niet per se de meest veilige plaats om rond te lopen, maar goed, we hebben er toch wat groenten gevonden, patatjes, ajuin en levendeverse scampi’s!

Onderweg gelukkig ook nog een goeie supermarkt gevonden, waar we onze voorraad drank, blikjes tonijn en yoghurt konden inslaan.

En dan… onder een blakende zon 34°C terug huiswaarts. “Jochei! Een terraske!” Dát is welgekomen! Een frisse witte wijn en biertje strelen ons kelegat, en we hebben er deugd van!

We dachten deze avond met een nieuwe bewoner uit Gent te kunnen afspreken om samen het natuurreservaat van Bigi Pan te gaan bezoeken, maar ’t zit er blijkbaar niet in, want die is na één overnachting alweer "het gat in"!

Deze morgen, 2 april, dus een bezoekje gebracht aan het Clevia Park hier vlakbij; ’t is enkel de zondag open en ’t lijkt een beetje een ecologisch verantwoord ‘pretpark’ te zijn (Neen! Geen Plopsaland... eerder Dadipark in prototype... maar dan ecologisch), bedoeld om vooral kleine kinderen wat bezig te houden en intussen als volwassene wat te kunnen genieten van een klein marktje met groenten, honing, leuke kinderboekjes (rechtstreeks van de schrijfster), een puur fruitdrankje, bootje varen…

In de komende week, of in ’t volgend weekend plannen we om naar Bigi Pan te gaan op 2-daagse, ofwel via een tourorganisatie, ofwel met onze huisbaas; we zien wel. Deze namiddag komt onze gids langs om de 4- of 5-daagse jungletocht te bespreken. Die wensen we te doen ná volgende week.

Vandaag dus gewoon een dagje rust, wat we wel nodig hebben…