Laat me nu toch niet alleen op Overbridge River Resort! – vrijdag 7, zaterdag 8 april 2023

Vandaag (vrijdag) ons eerste bezoekje aan het Amazonewoud! Voorzichtigjes weg… de rand van het woud: het Overbridge River Resort… ik citeer de brochure: “De rust en stilte die je daar ervaart zullen je goed doen en je komt als herboren weer terug. Het resort ligt midden (dat is toch wat overdreven…) in het ongerepte regenwoud van Suriname. Je moet niet raar opkijken wanneer je daar diverse exotische dieren tegenkomt zoals vogels, apen en prachtig gekleurde kikkers. Echte natuurliefhebbers zullen dit zeker op prijs stellen. Ook de lianen, palmen en kankantrie’s (majestueuze bomen) ontbreken niet op het Overbridge River Resort.” (zie filmpje bij "Video's")

Rustig is het wel als we er rond 9u ’s morgens aankomen. En het lijkt inderdaad op een paradijselijk exotisch oord. Wat we ter beschikking krijgen is een hut (begrijp: een dak op vier poten, op een betonnen ondervloer), een tafeltje, en twee hangmatten die we er kunnen ophangen. Onze hut is gelegen aan een blank strandje, aan de boorden van de Surinamerivier. Het water is er echt warm en het is er zalig om te zwemmen. De waterzone voor onze hut is afgebakend met “ne nettedraad” die de piranhas’s moet tegenhouden! Waar we wel geen rekening mee hadden gehouden was dat er blijkbaar toch ook eb en vloed speelt in de rivier! In de voormiddag kon je dus perfect zwemmen, maar tegen de middag had het strand zich uitgebreid tot aan diene nettedraad, zodat zwemmen er niet direct meer in zat.

We hebben een wandeling gemaakt op het domein en van de mooie omgeving (die, spijtig genoeg, verstoord wordt door het vele zwerfvuil en anderen brol die aanspoelt en blijkbaar zelden opgeruimd wordt > net als in de rest van Suriname trouwens), de prachtige bomen, de eigenaardige vruchten die er uit vallen, die ene hagedis die de show kwam stelen en… de rust. In een hangmat hangen stemt tot rust… boekje lezen, dutje doen… kortom: een beetje ‘de luiaard uithangen’… zálig!

Veel exotische dieren hebben we er dus niet gezien, maar hopelijk wordt dit volgende week beter! Intussen konden we wel mee genieten van de muziek die afgespeeld werd in de nabij gelegen hut: allerlei covers van Vlaamse klassiekers… niet te geloven: "Daar gaat ze", "Domino" van Clouseau, "Laat me nu toch niet alleen" van Johan Verminnen… maar dan in een cover-versie, en luidop meegezongen door onze Surinaamse buren. Storend (in deze mooie rustige locatie) langs de ene kant, maar toch grappig… Op een bepaald ogenblik overwogen we om zelf ‘out of the blue’ "Anne" van Clouseau luidop te beginnen zingen, maar we hebben het toch maar gelaten… ons zangtalent is nu ook niet van dié aard…

Onderweg van en naar het Overbridge River Resort (het is ongeveer een uur rijden vanuit Paramaribo) komen we heel wat vervallen fabrieken tegen, die roestig de kop opsteken tussen de palmbomen,  en uitgedroogde landerijen en de voorbijganger een toch wel zielige indruk bezorgen. Dit, gecombineerd met zwerfhonden hier en daar, en het vele zwerfvuil rondom bieden toch een trieste indruk. Je zou denken dat er toch iémand de handen uit de mouwen zou kunnen steken om de boel eens op te ruimen, maar blijkbaar ziet niemand daar het nut van in… de regering zéker niet.

Op zaterdag houden we het gewoon rustig, doen we wat boodschappen, zorgen ervoor dat we tegen de middag weer 'binnen' zijn en genieten van een fris slaatje met een glaasje witte wijn... boek lezen... misschien straks nog een fietstochtje om toch éventjes buiten te zijn.